Hi, Ik ben Nienke (33), geboren en getogen in Waalwijk in Noord-Brabant. Op mijn achttiende sloeg ik voor het eerst mijn vleugels uit en vertrok ik voor een tussenjaar naar een universiteit in Amerika. Dat was mijn eerste echte proef van een leven buiten Nederland, en blijkbaar smaakte dat naar meer.
Daarna woonde ik in Milaan tijdens mijn studie en later in Rotterdam, waar ik als brand- en marketingstrateeg werkte. Druk, dynamisch, veel matcha’s, veel deadlines. Ik hield ervan, dacht ik, tot ik ontdekte dat er nog een heel andere manier van leven bestaat.
Van winterzon naar een compleet nieuw bestaan
In november 2020, midden in Covid, vertrok ik naar Bali voor vier maanden. Een soort werk-winter-zon-escape. Afspraken waren toch online, dus waarom niet?
Een maand later ontmoette ik Rio in de sportschool. Hij studeerde toen Business Intelligence en verdiende zijn geld met Muay Thai; vechten én lesgeven. Eén gesprek werd een training, een training werd vaker zien, en daarna was het duidelijk: dit was geen tijdelijk contact.
Vier maanden Bali werden 2,5 jaar.
Toen Rio de kans kreeg om tijdelijk een homestay te runnen in Raja Ampat, zeiden we: laten we het gewoon proberen, voor een paar maanden. Geen “ik emigreer nu”, geen rigide plan, geen schepen verbrand. Gewoon de volgende stap, aangezien Bali te druk voor ons werd.
Van tijdelijk naar bouwen aan een toekomst
In Raja Ampat zagen we direct iets opvallends: accommodaties waren óf super basic (een emmer als douche), óf extreem luxe en onbetaalbaar.
Er was geen midden: kleinschalig, comfortabel, lokaal en warm, zonder over-de-top luxe.
Dus besloten we: waarom bouwen niet zelf zo’n accomodatie?
In Augusts 2024 begonnen we met de bouw van onze homestay op Kri.
Vandaag hebben we 6 huisjes pal aan het strand, gemaakt met lokale materialen en hulp uit de community. Niet perfect. Wel echt. En precies wat we zelf misten.
En tot onze verbazing… gasten vinden het ook. We zijn vaak al maanden vooruit volgeboekt; iets waar we nooit hardop van durfden dromen.
Een nieuw dagelijks ritme
Ons leven nu is totaal anders dan mijn oude kantoorbubbel. We bouwen nog steeds, ontvangen gasten, regelen materialen (wat hier nooit in één moeite gaat), doen boodschappen over zee, koken, schoonmaken, plannen, en ik werk nog steeds deels online om euro’s te verdienen.
Geen 9-tot-5. Eerder 6-tot-10, 7 dagen in de week..
Maar wel met uitzicht op de oceaan.
Met kinderen uit het dorp die komen helpen of spelen.
Met dolfijnen die soms voorbij zwemmen.
En af en toe zelfs walvissen.
Geen dag is hetzelfde. Rustig is het nooit, maar dat bevalt ons eigenlijk wel.
Niet alles is paradijs
Het leven hier is prachtig, maar het is geen romantische glossy.
Ik woon écht ver weg van mijn familie en vrienden. Om überhaupt op een luchthaven te komen, zijn we al vier uur onderweg met twee boten. Uiteindelijk doe ik er ongeveer drie dagen over om in Nederland te komen. Bij een noodgeval ben ik dus te laat. Dat drukt.
Daarnaast mis ik soms heel gewone dingen:
betrouwbare 24/7 elektriciteit
yoghurt
brood dat geen cake is
variatie in eten en goed vlees
Ook is dit deel van Indonesië complex. Er zijn sociale en politieke spanningen, discriminatie komt voor, en het vraagt veel van je om hier als buitenstaander te wonen; met respect, voorzichtigheid en bewustzijn van context.
En gezondheid is geen vanzelfsprekendheid. Toen ik dengue had in Bali kreeg ik interne bloedingen, en soms voelt het alsof mijn lichaam daar nooit helemaal van is hersteld. Goede zorg is hier niet om de hoek, en dat voel je.
Het is dus niet alleen maar paradijs hier. Het is intens, en voor mij soms best eenzaam.
Maar als ik dan ‘s ochtends wakker word met het zonnetje, fluitende vogels & de zee voor mijn deur, dan weet ik: voor nu zitten wij hier goed.
Wat ik heb geleerd
Ik heb nooit het besluit genomen: ik ga emigreren. Dit is eigenlijk gewoon zo gebeurd. Ik vertrok met 1 koffer naar Bali, en 5 jaar later ben ik dus nog steeds in Indonesië.
Ik heb ontdekt dat het leven niet vraagt om perfecte plannen, maar om vertrouwen dat je het onderweg kunt uitvogelen.
Met een matige WiFi-verbinding en een stevige portie doorzettingsvermogen kom je verder dan je denkt. Of zoals Marie Forleo zegt: everything is figureoutable.
Dat is echt al 5 jaar mijn mantra.
Ik heb hier ook iets anders geleerd, iets wat je niet echt ziet zolang je in een Westers, goed georganiseerd land woont: de impact van overconsumptie.
In Raja Ampat zie je alles dat we in de rest van de wereld liever niet zien.
Er is geen afvalverwerking. Geen recycling-systeem. Wat je gebruikt, blijft. Plastic spoelt hier aan op stranden die eruitzien als paradijs. Koraal dat afsterft door warmere zeeën. Klimaatverandering is hier geen artikel in de krant, het is (helaas) zichtbaar, tastbaar, dichtbij.
En dat verandert je. Je wordt bewust van alles wat je koopt, gebruikt en achterlaat.
Het voelt soms gek om dan online te zien hoe makkelijk we in Nederland pakketjes bestellen “om het even te proberen”, of dat er hele TikTok-trends bestaan die je aansporen om naar de winkel te rennen voor de nieuwste lipgloss, terwijl je er thuis al twaalf hebt.
Shein-haul hier, Temu-shoplog daar, pakketje terug, nog een order, alles de wereld over gevlogen om €20 te besparen. Ik kan er met mijn hoofd niet meer bij, eerlijk gezegd.
Niet uit oordeel, maar omdat ik inmiddels zie wat het doet, en hoeveel luxe het is dat we er in Nederland simpelweg niét over hoeven nadenken.
Hier leer je dat minder hebben niet betekent dat je minder bént. En dat echte rijkdom soms begint bij eenvoud en verantwoordelijkheid.
Wil je ons avontuur volgen?
Leven hier heeft me laten zien dat je niet altijd hoeft te weten waar je heen gaat.
Soms vind je thuis op een plek die je nooit had gepland, gewoon omdat je open bleef voor wat mogelijk was.
Dit leven is rustig en wild tegelijk, zacht en intens, vol stilte en verhalen.
Het is niet altijd gemakkelijk, maar het is van ons: en dat maakt het bijzonder.
En als je mee wilt kijken — of stiekem meedromen — je bent welkom.
📸 Instagram: @nienkeappels
📸 Instagram: @paparisa.homestay
📸 TikTok: @nienke.appels
