Even voorstellen
In 2017 zijn wij dan eindelijk, na een lange aanloop, geëmigreerd naar Florida in Amerika.
Mijn man Oli (nu 52 jaar) droomde daar al jaren van, maar ik (Rachel, nu 49) vond het in eerste instantie maar een gek idee.
Waarom zou je emigreren als je het goed hebt in Nederland? Toch besloten we als gezin de sprong te wagen.Onze dochter en zoon (toen 11 en 13 jaar oud) emigreerden mee naar Florida – niet de makkelijkste leeftijd voor zo’n enorm, allesoverhoophalend avontuur. Inmiddels wonen we alweer een aantal jaar in de Sunshine State en delen we graag onze ervaringen over wonen en leven in Amerika.
Waarom emigreren?
Zoals bij vele andere emigranten waren er twee hoofdredenen:
1. Uit de ratrace stappen.
2. Het langdurige, druilerig grijze klimaat van Nederland. Wij woonden net over de grens van Nederland trouwens, in een piepklein dorpje aan de voet van de Duitse dijk.
Mijn man werkte daar in zijn eigen fysiopraktijk en eigenlijk was het een client die het spreekwoordelijke zetje gaf voor Olivers emigratie-idee.Onder het mom van “in Florida is het lekker weer en daar is een tekort aan fysiotherapeuten” had deze man een vuurtje in Oli aangewakkerd.
In de fase van ontdekken of Amerika ons nieuwe thuisland zou kunnen worden zeiden we in het begin nog niets tegen onze kinderen. Tegen hen vertelden we op dat moment alleen dat we er op vakantie zouden gaan.
Emigratie naar Amerika = een hoop gedoe
Over het algemeen is een emigratie sowieso een hoop geregel, maar emigreren naar Amerika doet daar nog eens een schepje bovenop. De weg die je moet bewandelen in samenwerking met het Amerikaanse consulaat rooft je van een heleboel tijd, energie en...geld. Althans, als je het helemaal zelf moet doen en er, zoals in ons geval, niets wordt geregeld via een werkgever.
Maar de vakantie die we doorbrachten in Florida, maakte heel veel positieve kriebels los in ons. We brachten er een paar dagen door bij een kennis van Oli die jaren eerder was geemigreerd en in Florida een paardenfarm had gekocht. Zij kende Oli van zijn tweede passie – Osteophatie voor paarden. Volgens haar zou Oli een gat in de markt kunnen dekken met het behandelen van paarden en er ook nog eens goed geld mee kunnen verdienen! Haar enthousiasme had ons beide aangestoken en dus wilden we er echt voor gaan! Met nu een duidelijker doel voor ogen, een business opstarten voor paardenosteopathie, nam Oli alles wat er aan bureaucratie naar zijn hoofd werd geslingerd een soort van voor lief.
Na heel veel frustrerende tegenslagen op ons pad om het juiste visum bemachtigd te krijgen, zat mijn man er behoorlijk doorheen. Het begeerde visum werd hem niet gegeven en het zag er naar uit dat ons avontuur niet door zou gaan.
Loslaten
Een paar maanden nadat mijn man de spreekwoordelijke handdoek in de ring had gegooid, gebeurde er iets bijzonders* waardoor ons emigratieavontuur nieuw leven werd ingeblazen. Vanaf dat moment leek het wel of alle juiste personen en situaties in een rijtje achter elkaar klaar stonden om the American Dream uit te laten komen.
Één van deze personen was een emigratie-advocaat die ons weliswaar van nog meer geld roofde, maar in elk geval meer zekerheid gaf om het E2 visum te krijgen. Het proces van het huidige leven loslaten en voorbereiden op ons nieuwe was nu in volle gang. Deze fase bracht een hoop onzekerheid en een achtbaan van emoties met zich mee, vooral bij onze kinderen. Ik, werkzaam als yogadocent en met een achtergrond in basisschool educatie, kon op dit moment niet zo heel veel met mijn verzamelde wijsheid. Ik was wel goed in allerlei to-do-lijstjes en het zakelijke regelstuk rondom emigratie, echter de emotionele kant en begeleiding van de kids op dat vlak vond ik veel uitdagender.
(P)aarden in Amerika
Vanaf het begin dat we in Amerika woonden (of eigenlijk al kort daarvoor) begon ik met het schrijven van blogs. Ik merkte dat ik dit echt nodig had als uitlaatklep. De therapeutische werking ervan was zeer welkom, omdat ik eerder een introvert ben en veel dingen stilletjes voor mezelf verwerk. Dat onze familie en andere volgers op deze wijze op hoogte bleven, was een handige bijkomstigheid. Iedereen werd op hetzelfde moment bijgepraat.
Na enkele jaren maakten de blogs plaats voor een instagram account, waar ik nu vooral foto’s plaats van de prachtige flora en fauna waarin we dagelijks van genieten. In het vierde emigratie jaar werkte ik de blogs uit tot een boek met de titel: Horses Hurricanes en Hagelslag.
Na het eerste jaar, dat een mix van opwinding en verdriet met zich meebracht (hello Hurricane Irma!), waren we alles behalve geaard. Je roots liggen namelijk ergens anders. Om in een nieuw land te aarden mag je gerust een paar jaar uittrekken. Dat kan ik nu zeggen, na hier zeven volle jaren te hebben gewoond. Elk nieuw emigratiejaar wortelt je een stukje dieper en word het duidelijker wat het nu eigenlijk is wat je hier écht komt doen (behalve genieten van het heerlijke klimaat:)
Oli heeft inmiddels een fantastische klantenkring opgebouwd. Word of mouth en Facebook hebben er voor gezorgd dat hij regelmatig diverse staten afreist om paarden op diverse farms te behandelen. Mijn werk is inmiddels uitgegroeid tot holistisch bewustzijnscoach en mindfulness coach voor jong en oud, met de nadruk op traumaverwerking en omgaan met uitdagende levenssituaties (zoals een emigratie!). Op dit pad ben ik onder andere terecht gekomen bij een organisatie die zich sterk maakt voor pleeg- en adoptie kinderen. Iets waar in Florida heel sterk vraag naar is. Naast ons werk runnen we ook een Airbnb guesthouse op onze eigen farm dat ruim 4 hectares groot is. We vinden het heerlijk om ons land met andere mensen te delen en ook hen te laten genieten van de rust en ruimte om ons heen.
Uitdagingen die je niet moet onderschatten
Het grootste verschil tussen je oude woonland en je nieuwe is dat je in het nieuwe thuisland weer helemaal van voren af aan moet beginnen met het opbouwen van relaties. Behalve het vinden van betrouwbare zorginstellingen, zoals een dokterspraktijk of tandarts, duurt het een behoorlijke poos voordat je een nieuwe kennissen of vriendenkring hebt opgebouwd. In Nederland heb je immers ook jaren nodig gehad om relaties op te bouwen. Dat is iets waar je (soms pijnlijk) mee geconfronteerd wordt als je bent geёimigreerd. In Amerika noemen ze je al heel snel een ‘friend’ en dat kan je in het begin een fijn gevoel geven, maar al snel blijkt het dan een heel oppervlakkig contact te zijn.
Doordat onze kinderen terecht kwamen op een privé school, waren nieuwe contacten redelijk snel gemaakt. De leerkrachten zetten goede relaties op de eerste plaats, dat gaf echt heel veel steun en lucht voor ons als ouders. Zij hebben er echt alles aan gedaan om onze kinderen het gevoel te geven dat ze ertoe deden en erbij hoorden. Als je kinderen het goed doen in het nieuwe land, is dit voor jou als ouder een last minder.
Je eigen relatie/huwelijk kan zeker ook onder druk komen te staan. Onze ervaring is het om goed voor jezelf en je eigen belangens te blijven zorgen. En dus ook je eigen zingeving te vinden als het aankomt op werk en relaties met anderen. Blijven communiceren, ook over de minder prettige gevoelens. Bij emigratie is het extra hard werken om hier iets succesvols van te maken.
Take Aways
In mijn boek, dat ik voor de emigrant in spe en voor nieuwgierige thuisblijvers heb geschreven, neem ik je aan de hand mee in ons avontuur. De belangrijke lessen die we hebben geleerd en de tips die ikzelf graag had willen hebben wilde ik niet voor mezelf houden. Het boek heeft het doel anderen te inspireren en voor te bereiden op uitdagingen en hindernissen die je tegen kunt komen op het emigratiepad.
Geschreven met de nodige dosis humor en met een realistische bril, sluit elk hoofdstuk af met TAKEAWAYS.
In deze blog deel ik er twee:
- Bij een emigratie verhuizen je (oude) denkpatronen gewoon met je mee. Een ingrijpende gebeurtenis als wonen in een ander land kan je hiermee sterk confronteren. Daarom is emigratie een prachtige kans om je mindset te veranderen en ruimdenkender te worden.
- De natuur speelt vaak een grote rol bij emigratie. Veel mensen emigreren omdat ze zich aangetrokken voelen tot een bepaald landschap en de rust en ruimte die het uitstraalt. Als je als emigrant moeilijke momenten beleeft in je nieuwe land, zoek dan bewust die natuur op. Het versterkt jouw aarding, brengt het denken tot rust. Dit brengt je weer meer in balans.
Mocht je meer over de aanloop en de eerste twee jaar van onze emigratie belevenissen willen lezen, dan verwijs ik je heel graag naar mijn boek. Of misschien ken je iemand die smult van emigratieverhalen in boekvorm!
Na zeven jaar emigratie
In 2024 heeft onze dochter ervoor gekozen om terug te verhuizen naar Nederland omdat ze daar graag wilde studeren. Dit was best een moeilijke beslissing voor haar omdat dit voor een grotere afstand tussen haar en de rest van ons gezin zou zorgen.
We zijn altijd al een hecht gezin geweest en de emigratie heeft dat nog meer versterkt.
We merken nu dat deze afstand er eigenlijk niet toe doet. Net zoals we merken dat het contact met andere thuisblijvers, zoals onze familie en een handvol goede vrienden nog steeds ‘dichtbij’ in ons leven zijn. Emigreren maakt de momenten waarop je live bij elkaar kunt zijn veel intenser. Je beleeft veel meer kwaliteit-tijd met elkaar, omdat je weet dat de tijd van samenzijn begrenst is. Onze zoon heeft helemaal geen behoefte om terug te gaan voor studie en omarmt het leven in Florida volledig.
Ook al zijn we hier inmiddels goed geaard, zijn we fijne betekenisvolle contacten rijker en genieten we van een veel rustiger levensritme, Amerika is niet perse onze eindbestemming voor de rest van ons leven. Mijn man en ik zien de nadelen van het (dure) zorgsysteem hier en nu we ouder worden vinden we met name dat stuk steeds belangrijker worden.
Voorlopig zitten we hier nog even goed, maar wie weet waar de wind ons brengt als we ons hart blijven volgen en een nieuw emigratieavontuur zich aankondigt.
