Een onverwachte beslissing
Sommige mensen denken al langer aan emigreren en nemen ruim de tijd om alles voor te bereiden. Bij ons (mijn man Diego, onze jongste dochter Elise (toen 13) en ik, Erica) verliep het wat anders. Diego was voor zijn werk 3 maanden in Australië toen wij in december 2023 met het hele gezin overkwamen voor vakantie. Daarna zou hij nog 3 maanden blijven. Maar terwijl wij er waren, kwam de vraag of hij in Australië wilde blijven werken en dus emigreren. Een maand lang hebben we hierover nagedacht, dingen uitgezocht en uiteindelijk de knoop doorgehakt: wij gingen dit avontuur aan!
De voorbereiding op emigratie
Inmiddels wonen wij al 6 maanden in Australië, en wat genieten wij ervan!! Al zijn er natuurlijk echt wel minder leuke dingen aan emigreren. Maar in NL was er ook wel eens wat. Toen wij eind januari 2024 de beslissing hadden genomen om te emigreren, werd het visum aangevraagd door de werkgever. Kosten voor een visum kunnen aardig oplopen, dus verdiep je hier vooraf in via de overheidssite. In ons geval betaalde de werkgever dit. Het visum werd in mei toegewezen en half augustus vlogen Elise en ik naar ons nieuwe thuis, op het Mornington Peninsula, een uurtje onder Melbourne. Wij zijn hier als expats op een Sponsored Visa, deze geldt voor max. 4 jaar. Daarna kunnen we een permanent visum aanvragen, maar dat is op dit moment zeker niet onze intentie.
Onze oudste dochter (23) en zoon (20) zijn in Nederland achtergebleven, dat was natuurlijk niet makkelijk. Zij woonden beiden al niet meer thuis, maar 16.000 km verderop wonen is wel even wat anders. Jaarlijks zullen wij met kerst naar NL reizen, zo ook afgelopen kerst, en zij komen ons bezoeken. Onze dochter en haar vriend komen in april een maand vakantie vieren bij ons en onze zoon wil zijn buitenlandstage hier doen en komt dan tijdelijk bij ons wonen. Heel fijn dat zij dan ook ons leven hier kunnen ervaren!
Administratieve en financiële zaken
De maanden voor vertrek moest er veel geregeld worden. Hiervoor vond ik op internet wel checklists, maar de meesten waren gericht op definitief emigreren of mensen die op wereldreis gaan. In geval van expats is het toch even anders. Zo zijn wij wel uitgeschreven uit Nederland, maar behouden het recht op zorgverzekering en dus kinderbijslag en AOW. Een financieel adviesbureau adviseerde ons over rechten en plichten in Nederland maar ook in Australië.
Verder las ik over emigratie-ervaringen van anderen, ben ik lid geworden van Facebook-groepen zoals Dutchies in Australië, Melbourne Expats en volgde ik allerlei Insta-accounts, waaronder Dutchies Emigreren. Alles om maar zoveel mogelijk voorbereid te zijn, maar uiteindelijk trek je je eigen plan en leer je gaandeweg.
Kosten voor levensonderhoud is iets wat je zelf moet ervaren. Boodschappen zijn ietsje duurder, maar ook bijvoorbeeld de contributie van sportverenigingen ligt hoger. En ook voor school en het schooluniform waren we een aardig bedrag kwijt. Dit verschilt per school, maar in ons geval zo’n €4.000,- per jaar. Benzine is hier goedkoop in vergelijking met NL, maar daarentegen moeten we wel overal met de auto naartoe. We hebben wel fietsen (we blijven toch Nederlanders haha), maar er zijn weinig fietspaden en Australiërs houden niet altijd rekening met je.
Het emotionele afscheid
Diego is nog een maand thuis geweest om zaken te regelen en we organiseerden een afscheidsfeest waarna hij vertrok om in Australië onze komst voor te bereiden. De laatste weken in NL waren pittig, niet alleen met afronden maar ook emotioneel. Ik ging alles ineens meer waarderen en realiseerde dat we alles en iedereen achter gingen laten, we begonnen weer vanaf nul.
Ik werkte voorheen als doktersassistente. Na mijn ontslag ben ik 2,5 maand vrij geweest om ons huis klaar te maken voor de verhuur en in te pakken. Nu we hier wonen ga ik het liefst iets heel anders doen dan voorheen, maar wel waarbij veel contact is met anderen.
Sociale contacten en integratie
Vrienden maken is lastiger hier. Ik ben lid geworden van een popkoor en van de sportschool en heb vrijwilligerswerk gedaan. Maar contacten blijven oppervlakkig. Onze buren zijn erg op zichzelf, we zijn langs geweest om kennis te maken maar dat vonden ze vreemd. En al hebben we buurkinderen in dezelfde leeftijd als onze dochter en gaan ze zelfs naar dezelfde school, er is verder geen contact. Dat vind ik wel lastig mee om te gaan. Ik denk dat als je jongere kinderen hebt dit makkelijker is.
Elise’s nieuwe leven in Australië
Voor ons was het belangrijk dat Elise snel haar draai zou vinden. Voor haar was de verhuizing het moeilijkst: op die leeftijd je broer, zus en vriendinnen achterlaten valt niet mee. We hadden vooraf afspraken met elkaar gemaakt: als zij of ik niet zou kunnen wennen, zouden we terug naar NL gaan.
Eerste prioriteit werd een school zoeken. Er zijn hier twee soorten scholen: openbare en particuliere. Openbare scholen hanteren een strikt zone-beleid. Woon je buiten de zone, kun je niet inschrijven. Particuliere scholen kosten meer, maar staan wel iets beter bekend. Online had ik flink wat info opgezocht, ik heb scholen benaderd of we met ons visum konden inschrijven en een schooltour geboekt. Elise koos de eerste school die we bezochten, een particuliere school en binnen 1,5 week kon ze al starten. Maar eerst moesten we het schooluniform aanschaffen; een zomer-, winter- en sportvariant met bijpassende schoenen.
Op school werd ze erg goed begeleid door docenten en gelijk opgenomen in de klas, ze heeft inmiddels een leuke vriendengroep. Enig nadeel is dat kinderen na school niet afspreken, mede door de grotere afstanden. Ouders moeten ze altijd brengen en halen. Daardoor zit ze buiten schooltijd toch veel thuis. Buiten school rijdt ze paard, is ze begonnen met hockey en heeft ze onlangs haar eerste surfles gehad. Natuurlijk mist ze haar vriendinnen in NL, ze heeft nog veel contact, al is dat door het grote tijdsverschil weleens lastig.
Vrije tijd en ontdekkingen
Ondanks dat ik niet werk, verveel ik me totaal niet! Australië heeft een heerlijk klimaat, dus ik ben vaak buiten. Daarnaast sport ik en soms ga ik mee met een wandelgroep en ontdek op die manier de mooiste plekken. We hebben kampeerspullen gekocht. Al zijn we nooit van die kampeerders geweest, hier in Australië kun je er bijna niet omheen.
Samen met Elise ben ik een paar dagen naar een surfspot aan de Great Ocean Road geweest en hebben we in de bush gekampeerd, geweldig! Genieten van zon, zee, strand en natuur. Slapen tussen kangoeroes en koala’s en ’s morgens gewekt worden door allerlei tropische vogels. Australië heeft zoveel mooie (gratis) kampeerplekken dat we er nog meer willen bezoeken! Ons to-do lijstje is nog lang en wij hebben nog geen seconde spijt gehad van ons besluit om te emigreren.
Mocht je ons willen volgen, ik deel onze ervaringen op Insta @erica_poot
